 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
“Я стаю і горка плачу:
Як даехаць мне ў Начу!”
Мясцовы афарызм
Стаіш на прыпынку на тым скрыжаванні,
Што з Радуні ў Начу дадому вяртае,
З дарожнаю сумкай студэнт ці працоўны
Спяшае пабачыць бацькоў сваіх родных.
Але ў накірунку маленькай радзімы
Не едзе ніхто вось ужо дзве гадзіны!
І крыўда расце, ногі круціць ад стомы…
Няўжо ў гэты вечар сядзяць усе дома?
Не едуць аўтобусы гэтым маршрутам
У вечар суботні, стаяць доўга буду
І ў роспачы думаць, ну як мне дабрацца
Да вёскі, якой жыхары ганарацца!
Стаіць там касцёл – вежы неба чапляюць,
Карчма і капліца зямлю праслаўляюць,
Імёны гісторыкаў – гонар вяскоўцаў,
І шмат пахаванняў адважным вайскоўцам!
На спадчыну светлую край той багаты –
Але тут грамадскіх праблемаў занадта!
Напрыклад, здаўна жыхароў ўсіх хвалюе,
Каб ў Начу пусцілі маршрутку якую!
Калі ёсць машына альбо конік з возам –
Даехаць да вёскі тады кожны зможа.
А раптам калі ты студэнт беднаваты,
То пешшу даходзіш да роднае хаты!
Ды шлях не вялікі – ўсяго вёрстаў дзесяць –
Адолець студэнту не цяжка, бо з песняй
Ён крочыць па збітым у ямы асфальце
І роўна гадзіны праз дзве будзе ў хаце!
А там за сталом з бульбянымі блінамі
Праблему сваю абмяркуе з бацькамі,
Што ў родную Начу гады вось якія
Не йдуць ні аўтобус ні аўтамабілі!
Шлях з Радуні ў Начу – у тысячы крокаў!
Але як стаіш ля крыжа на узгорку,
Падзяку сваю выражаеш Радзіме
За вершы, якія ў душы нарадзіла!
І колькі разоў не хадзіў бы ты пешшу –
Заўсёды у вёску заходзіш з усмешкай!
3.10.2010г
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
